توفیق رفیق شد تا به اتفاق مادر گرانقدرم به عتبات عالیات مشرف و چونان قطره ای ناچیز در اقیانوس بیکران معنویت ائمه طاهرین خصوصاً مولای متقیان امیر المومنین حضرت علی (عیله السلام) و حضرت ابا عبد الله الحسین (عیله السلام) غوطه ور شوم. اگر چه ناچیز و حقیرم اما در هیچ موضعی از دعا، مردم شریف شاهرود را فراموش نکرده ام. امید این کمترین آن است که خاندان کریم نبوت و ولایت به روسیاهی این کمترین ننگرند و به بزرگواری خود اجابت فرمایند.